Kazım Dirik İlköğretim Okulu

ÇOCUK NEYİ ÖĞRENİR?

Eğer bir çocuk kınanarak yaşarsa

suçlamayı öğrenir.

Eğer bir çocuk düşmanca davranışlariçinde yaşarsa

kavga etmeyi öğrenir.

Eğer bir çocuk alay edilerek yaşarsa

sıkılganlığı öğrenir.

Eğer bir çocuk utanç içinde yaşarsa

suçluluk duymayı öğrenir.

Eğer bir çocuk hoşgörüyle yaşarsa

sabırlı olmayı öğrenir.

Eğer bir çocuk teşvik edilerek yaşarsa

güvenmeyi öğrenir.

Eğer bir çocuk değer verilerek yaşarsa

saygı duymayı öğrenir.

Eğer bir çocuk eşitlik ortamında yaşarsa

adaleti öğrenir.

Eğer bir çocuk güven duygusu içinde yaşarsa

inanmayı öğrenir.

Eğer bir çocuk beğenilerek yaşarsa

kendisinden hoşlanmayı öğrenir.

Eğer bir çocuk kabul ve dostluk içinde yaşarsa

dünyada sevgi aramayı öğrenir.

Eğer bir çocuk düşmanlıklar içinde büyürse

saldırganlığı öğrenir.

Eğer bir çocuk sevgi içinde büyürse

güvenmeyi öğrenir.

Çocuk ailenin, aile de toplumun ürünüdür;

çocuk yaşadığını öğrenir.

ÇOCUĞUNUZUN KENDİ ÖZGÜVENİNİ ARTIRMAK İÇİN YAPILACAKLAR

1- ONA SIK SIK SÖZ HAKKI VERİN
2- KENDİNİ VE DUYGULARINI ''NE DÜŞÜNÜYORSUN , NASIL HİSSEDİYORSUN'' GİBİ SÖZLERLE ANLAMAYA ÇALIŞIN
3- O KONUŞURKEN ONUN YÜZÜNE BAKIN VE CİDDİYE ALINDIĞINI HİSSETTİRİN
4- ONUN FİKİRLERİNE DEĞER VERDİĞİNİZİ HİSSETTİRİN
5- ONUN OLUMLU DAVRANIŞLARINI KESİNLİKLE TAKDİR EDİN
6- YAŞINA UYGUN GÖREVLER VERİN
7- VERİLEN GÖREVLERDEN SONRA BAŞARISINI TAKDİR EDİN
8- ONUN İÇİN ZAMAN AYIRIN
9- ONUN İLE DEĞİŞİK KONULARDA SOHBET ETME ORTAMI OLUŞTURUN
10- ONUN KORKU VE ENDİŞELERİNE SAYGI DUYUN
11- AŞIRI ELEŞTİRİCİ OLMAKTAN VE YARGILAYICI DAVRANMAKTAN KAÇININ
12- HATALI DAVRANIŞLARINI KONUŞARAK UYARIN VE ONA DOĞRU OLANI ANLATIN
13- BAŞKALARI YANINDA ONU KÜÇÜK DÜŞÜRMEYİN
14- ONUN BAŞARISIZLIKLARINI BÜYÜTMEYİN
15- BAŞKALARI İLE ONU KIYASLAMAYIN
16- KABİLİYETLERİNİ FARKEDİN VE TEŞVİK EDİN
17- ONU SOSYAL ORTAMLARDA BULUNMAYA CESARETLENDİRİN
18- TOPLULUK İÇERİSİNDE SÖZ ALMASINI TEŞVİK EDİN
19- ONU ÇOCUK OLARAK GÖRMEYİP , VARLIĞINI ÖNEMSEYİN
20- YAŞINA UYGUN OYUN FAALİYETLERİNİ DESTEKLEYİN 21- ONU SIK SIK SEVDİĞİNİZİ SÖYLEYİN
22- ONUN İÇİN ÖNEMLİ OLAN ŞEYLERE SİZDE ÖNEM VERİN 23- ONUN ÖNEMLİ GÜNLERİNİ UNUTMAYIN
24- AİLE İÇİN VAZGEÇİLMEZ BİR KİŞİ OLDUĞUNUN ALTINI ÇİZİN
25- ONUN YERİNE YAPMASI GEREKEN ŞEYLERİ SİZ YAPMAYIN
26- ONUN AİLE İÇİ BAĞLARININ KUVVETLENMESİNİ SAĞLAYIN
27- OLAYLARI HEP OLUMSUZ DEĞERLENDİRMEYİN
28- ONUN OKUL HAYATINA VE EĞİTİMİNE ÖNEM VERİN
29- SADECE ONUN İÇİN AYIRDIĞINIZ ZAMANLAR OLSUN 30- ONUNLA BERABER SOSYAL AKTİVİTELERDE BULUNUN 31- YANLIŞ VE UYGUNSUZ CEZALANDIRMADAN KAÇININ 32- ONDAN BEKLENTİLERİNİZ ÇOK AŞIRI OLMASIN
33- ONUN FARKLI VE GELİŞMEKTE OLAN KİŞİLİK YAPISI OLDUĞUNU UNUTMAYIN
34- ONUN İÇİN MUTLU VE HUZURLU BİR AİLE ORTAMI SAĞLAYIN

OĞLUM / KIZIM
Daha doğduğun ilk gün
Öyle özeldin ki benim için,
Öyle zeki,
Öyle hassas,
Öyle iyi.
Seni izlemek çok eğlenceliydi.
Büyüdükçe, kendi düşüncelerinle
Kendine has bir birey oldun,
Yapmak istediklerinde kendine has
Bir yol seçtin.
Seni izlemek çok heyecanlıydı.
Daha büyüdükçe
Daha bağımsız oldun.
Hala özel,
Hala zeki,
Hala hassas ve iyi.
Seninle gurur duyuyorum
Ve sana has olan her şeyi
Ne çok sevdiğimi bilmeni istiyorum.

ÇOCUK EĞİTİMİNDE ANNE BABAYA ÖNERİLER

1. Çocuğunuza iyi bir eğitim vermek istiyorsanız ilk önce çocuğunuzu her yönüyle tanımaya çalışın.
2. Anne baba çocuğuna duyduğu sevgiyi koşula bağlı olarak göstermemelidir. Yani sevginizi sadece çocuktan beklediğiniz belirli davranışlara bağlı olarak göstermeyin.
3. Yetersiz sevgi ve sıkı disiplinle yetişen çocuk değersizlik duygusuna kapılacak ve saldırgan bir tutumla kendini kabul ettirmeye çalışacaktır. Ayrıca sevginin davranışlarla yeterli gösterilmemesi, kendine ve çevreye güvensizlik yaratabilir. Aşırı sevgiden kaynaklanan ilgi ise çocuğu boğar, bağımlı ve güvensiz bir ilişki yaratır.
4. Aşırı verici ve koruyucu bir biçimde sunulan sevgiyle, bebek gibi bakılan çocuk, yaşının gerektirdiği ruhsal gelişimi gösteremeyerek kendini ifade ve iletişim yeteneğinden yoksun olabilir.
5. Anne baba çocuğun barınma, beslenme, korunma gibi temel ihtiyaçlarının karşılanmasına özen göstermelidir. Aksi durumda temel ihtiyaçların eksikliğinden kaynaklanan zayıf bir psikolojik ve bedensel gelişmeye yol açabilir.
6. Yaşına göre kendisi ile ilgili bazı kararlar almasına teşvik etmelisiniz. Aldığı kararları beraberce tartışmalı ve düşüncelerine saygı duymalısınız.
7. Anne ve baba çocuğun yaptığı davranışları ilgi ve anlayışla izlemeli. Çocuk, yaratıcılığını geliştirecek etkinliklerde bulunurken anne-baba bu ortamı çocuğun sınırlarına müdahale etmeden sadece çocuğun etkinliği sırasında kendisine zarar verecek davranışlarında çocuğu koruyacak bir konumda gözlemlemelidir.
8. Çocuğun aile içinde özgür bir şekilde gelişmesine, yeteneklerini en üst düzeyde ortaya çıkarmasına izin vermeli ve bunların oluşmasında gerekli ortam ve koşulları hazırlamalı.
9. Anne–baba, aile içinde katı kurallar koymak yerine, zamana ve duruma göre değişebilen esnek kurallar koymalı, kararların alınmasında da çocuğa fikir danışılmalı fakat tüm bunları gerçekleştirirken aile, çocuk merkezli (Aile için alınan bütün kararlarda son sözün çocuğa ait olması ya da sadece çocuğun isteklerine önem verilmesi ) bir aile haline getirilmemeli.
10. Ana babanın koymuş olduğu kurallara her iki tarafında uyması bunları davranışları ile göstermesi gerekmektedir. Davranışlardaki tutarsızlık aile içindeki uyumu bozabilir.
11. Ana baba çocuklarına fiziksel ceza uygulamaktan kaçınmalıdır. Ceza, çocuğun kişiliğine değil de davranışlarına yönelik olmalıdır. (örneğin sen sakarsın yerine daha dikkatli olabilirsin denilebilir) Ceza verilmesi gerekiyorsa hemen uygulanmalı ve üstü örtülmemelidir.
12. Anne-babanın çocuğa olan davranışların da tutarlı olması gerekir. Çocuğa annenin ayrı babanın ayrı davranışlar göstermesi çocuğun şaşırmasına sebep olabilir ve çocuğun olumlu davranışlar göstermesini engelleyebilir.
13. Anne babanın uyguladığı disiplin, tutarlılık ve esneklik gibi iki temel özellik içermelidir. Katı ve baskıcı disiplinle davranışı yönlendirmeyi amaçlayan anne-baba; çocuğun kendilerine karşı korku, öfke ve kızgınlık içinde olmasına neden olur, çocuğa saldırgan olmayı ve sorunlarını şiddet yoluyla çözmeyi öğretir, zayıf vicdan ve ahlak gelişimine yol açar
14. Disiplin hem yeteri kadar hem de çocuğun yaşına uygun olmalıdır. Kurallar açık olmalı ve uygulanabilmelidir. Anne-babalar çocuklarına sevgi, anlayış, sabır ve hoşgörü ile disiplin vermelidir.
15. Çocuğunuzdan beklentilerinizi onun kapasitesi oranında belirleyin. Çok düşük ya da aşırı bir beklenti içinde olmayın.
16. Çocuğunuzun Okulu ile sürekli bir diyalog halinde olun. Çocuğunuzun okuldaki başarı ve başarısızlıklarından haberdar olun.
17. Karneye karşı aşırı tepkide bulunmak, çocuğu suçlamak ve yargılamak, onunla iletişimi kesmek, küçük düşürmek, başarısızlığını sürekli yüzüne vurmak, çocuğun kendisini değersiz ve yetersiz hissetmesine yol açabilir.
18. Çocuk bağımsız olmaya teşvik edilmeli, bağımsız çalışma alışkanlığı kazandırılmalıdır.
19. Çocuğu utanç uyandıracak bir şekilde eleştirmemeli, daha önemlisi başarısızlıkları altında yatan sebepler araştırılmalı ve ortadan kaldırılmalı.
20. Çocuğun kitap okuma alışkanlığının kazanılması ancak anne babanın ona örnek olmasıyla gerçekleşir. İlk önce çocuğunuza örnek olunuz.
21. Çocuğun ilgi alanlarının keşfedilip hemen yönlendirilmesi yararlıdır. Örneğin çocuk uzaya ya da gezegenlere ilgi duymuşsa buna ilişkin dergiler, kitaplar alınabilir. Birlikte kütüphanelere gidip, çocuğa araştırma zevki tattırılabilir.
22. Suçlayıcı ve olumsuz ifadelerden kaçınılmalıdır. Bunun yerine çocuğun yakınmaları karşısında onun duygularını paylaşmak en etkili çözüm olmaktadır.
23. Çocuğunuzu başka çocuklarla karşılaştırmayın. Bu durum çocuğun kendini yetersiz görmesine neden olabilir

MEHMET YELALDI
REHBER ÖĞRETMEN

BAŞA DÖN

BU GECE SENİN KADAR HİÇBİR ŞEY BENİ İLGİLENDİRMİYOR OĞLUM
Dinle oğlum.
Sen uyurken düşündüklerimi, yine sen uyurken yazıyorum.
Usulcacık odana girmiştim. Minicik ellerinden biri yanağının üzerinde kıvrılmış, terleyen alnına düşen sarı kaküllerin ıslanmıştı. Pembeleşmiş, melekleşmiş yüzüne bakıyordum. Demin gazete okurken içimde doğan pişmanlık rüzgârı ile yatağının kenarına sürüklenmiştim. Suçlu suçlu seni seyrediyordum. Ağlayacak gibiydim oğlum.
Sana kızmıştım. Okula gitmek üzere hazırlanırken yüzün iyi yıkamadığın için seni azarlamıştım. Eşyalarını yere attığın için sana şiddetle bağırmıştım. Kahvaltı sofrasında da sana bir sürü kabahat bulmuştum. Yemeklerini üstüne döküyordun. Dirseklerini masaya dayıyordun. Lokmalarını iyi çiğnemeden yutuyordun. Ekmeğine fazla yağ sürüyordun.
Sen okuluna, ben işime gitmek üzere evden çıktığımız zaman, elini sallayıp bana “Güle güle babacığım” dediğinde ben yine kaşlarımı çatıp “Omuzlarını dik tut” diye seni azarladım.
Bu setliğim akşamüzeri de devam etti. Eve doğru yürürken seni dizlerini yere dayamış misket oynarken gördüm. Çorapların da yırtılmıştı. Seni önüme katıp eve getirerek arkadaşlarına mahcup ettim. Ve sana “Çoraplar pahalı! Kendin alsaydın daha dikkatli olurdun” diyerek çıkıştım. Düşün oğlum. Bunları söyleyen, yapan bir babadır.
Daha sonra çalışma odamda gazetemi okurken sessizce yanıma geldiğini hatırlıyorsun değil mi? Gözlerinde mahzun bir ifade vardı. Sen karşımda tereddüt içinde dururken, rahatsız edilmiş bir insan edası ile “Ne istiyorsun!” diye sana bağırmıştım. Sen, hiçbir şey söylemeden atıldın ve kollarını boynuma doladın. Ve beni öptün.
Yaratıcının kalbine verdiği; ilgisizliğimin, sertliğimin bile söndüremediği sevginin kuvveti ile kolların boynumda sıktın. Sonra döndün ve koşarak merdivenden çıktın.
İşte oğlum, birkaç dakika önce gazetemi okurken içimi dolduran pişmanlık ve korkunun sebebi buydu. Çok geçmeden gazete elimden kaydı. Yıkılmayan çoşkun sevgine karşılık sana mükafat olarak hep azarlamayı, bağırmayı vermiştim. Seni sevmiyor değilim. Senden, yapabileceğinden çok fazla şeyler istediğimi, senden kendi yaşımdaki birinin davranışlarını beklediğimi şimdi anlıyorum.
Halbuki senin karakterinde ne güzel, ne samimi, ne dürüst şeyler var. Senin mini mini kalbin, ufuklarda dolaşan şafaklar kadar büyüktü. Bunu beni kucaklayıp öpmenle gösterdin. Bu gece senin kadar hiçbir şey beni ilgilendirmiyor oğlum. Karanlıkta odana geldim. Yatağının ucunda utanç içinde diz çöktüm ve gözyaşlarıma mani olamadım. Oğlum.
Bunları sana uyandığında söylesem anlayamazsın, biliyorum. Fakat yarın gerçek bir baba olacağım. Sana bir arkadaş gibi davranacağım. Seninle şakalaşacağım. Sana sarılıp öpeceğim. Dilimin ucuna kötü sözler geldiğinde dilimi ısıracağım. Ve daima “O daha küçük bir çocuk” diyeceğim.
Ben sana bir çocuk değil, yetişkin muamelesi yaptım. Ancak şimdi seni yatağında mışıl mışıl uyurken görünce, henüz bir bebek olduğunu anladım. Annenin kucağından daha dün ayrılmadın mı? Daha düne kadar başını annenin omuzlarına dayayıp dalıp gitmiyor muydun?
Senden çok fazla şey istedim oğlum, çok fazla…
Uyandığın zaman seni mutlu etmek, sevginin karşılıksız olmadığını anlatmak ve kendimi affettirebilmek için seni doya doya öpeceğim.

BAŞA DÖN
 

BEŞİKTEKİ KEDİ
Çocuğum geçen gün doğdu;
Dünyaya normal yolla geldi.
Fakat yakalanacak uçaklar ve ödenecek faturalar vardı;
Yürümeyi ben uzaktayken öğrendi.
Ve ben farkına varmadan konuşmaya başladı.
Ve büyüdükçe şöyle dedi:
Senin gibi olacağım baba.
Biliyorsun senin gibi olacağım.

Ve beşikteki kedi ve gümüş kaşık.
Mavi küçük oğlan ve aydaki adam
“Eve ne zaman geleceksin baba?”
“Ne zaman olur bilmiyorum.
Fakat geldiğimde görüşürüz;
Biliyorsun o gün birlikte iyi zaman geçireceğiz.”

Oğlum geçen gün on yaşına girdi:
“Top için teşekkürler baba” dedi.
“Gel oynayalım.
Bana nasıl vuracağımı öğretir misin?”
“Bugün olmaz” dedim.
“Yapacağım birçok şey var.”
”Problem değil” dedi. Ve yürüyüp gitti.
Fakat gülümseyişi hiçbir zaman sönükleşmedi.
“Onun gibi olacağım.
Biliyorsun onun gibi olacağım” dedi.

Ve beşikteki kedi ve gümüş kaşık.
Mavi küçük oğlan ve aydaki adam.
“Eve ne zaman geleceksin baba?”
“Ne zaman olur bilmiyorum.
Fakat geldiğimde görüşürüz;
Biliyorsun o gün birlikte iyi zaman geçireceğiz.”
Bir önceki gün okuldan geldiğinde;
Ona söylemek istedim.
“Oğlum, seninle gurur duyuyorum, biraz yanıma oturur musun?”
Kafasını salladı ve gülümseyerek,
“Asıl istediğim şey baba, arabanın anahtarını ödünç almak:
Seni sonra görürüm, verir misin lütfen?” dedi.

Ve beşikteki kedi ve gümüş kaşık.
Mavi küçük oğlan ve aydaki adam.
“Eve ne zaman geleceksin baba?”
“Ne zaman olur bilmiyorum.
Fakat geldiğinde görüşürüz;
Biliyorsun o gün birlikte iyi zaman geçireceğiz.”

Uzun süre önce emekli oldum, oğlum yanımdan ayrıldı:
Geçen gün onu aradım.
“Eğer bir mahsuru yoksa seni görmek istiyorum.” Dedim.
“İsterdim baba, eğer zaman bulabilirsem.” Dedi.
“Biliyorsun yeni işim çok karışık ve çocuklar nezle,
Fakat seninle konuşmak gerçekten güzeldi baba.
Seninle konuşmak çok güzeldi.”
Ve telefonu kapattığımda,
Onun bana benzediğini;
Oğlumun benim gibi olduğun fark ettim.

Ve beşikteki kedi ve gümüş kaşık.
Mavi küçük oğlan ve aydaki adam.
“Eve ne zaman geleceksin baba?”
Ne zaman olur bilmiyorum.
Fakat geldiğimde görüşürüz;
Biliyorsun o gün birlikte iyi zaman geçireceğiz.

BAŞA DÖN
 

20 DOLARLIK VAKİT
Adam yorgun argın eve döndüğünde 5 yaşındaki oğlunu kapının önünde beklerken bulmuş. Çocuk babasına: “Baba 1 saatte ne kadar para kazanıyorsun?” diye sormuş. Zaten yorgun gelen adam: “Bu senin işin değil!...” diye cevaplamış. Bunun üzerine çocuk: “Babacığım, lütfen bilmek istiyorum.” Diye ısrar etmiş. Adam “illa bilmek istiyorsan 20 dolar” diye cevap vermiş. Bunun üzerine çocuk: “Peki bana 10 dolar borç verir misin?” diye sormuş. Adam iyice sinirlenip: “Benim senin saçma oyuncaklarına veya benzeri şeylerine ayıracak param yok. Hadi derhal odana git ve kapını kapat!” demiş. Çocuk sessizce odasına çıkıp kapısını kapatmış. Adam sinirli sinirli bu çocuk nasıl böyle şeylere cesaret eder diye düşünmüş. Aradan bir saat geçtikten sonra adam biraz daha sakinleşmiş ve çocuğa parayı neden istediğini bile sormadığını düşünmüş. Belki de gerçekten lazımdı. Yukarı çocuğun odasına çıkmış ve kapıyı açmış. Yatağında olan çocuğa: “uyuyor musun?” diye sormuş. Çocuk “hayır” diye cevap vermiş. “Al bakalım istediğin 10 doları. Sana az önce sert davrandığım için üzgünüm ama uzun ve yorucu bir gün geçirdim” demiş. Çocuk sevinçle haykırmış; “Teşekkürler babacığım.” Yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkarmış. Adamın yüzüne bakmış ve yavaşça paraları saymış. Bunu gören adam iyice sinirlenerek: “Paran olduğu halde neden benden para istiyorsun? Benim senin saçma çocuk oyunlarına ayıracak vaktim yok.” Demiş. Çocuk: “Ama yeterince yoktu.” Demiş ve paraları babasına uzatarak: “İşte 20 dolar. 1 saatini alabilir miyim?” demiş. 

BAŞA DÖN

ÇOCUĞUNUZU OLDUĞU GİBİ SEVİN…
Bebekler de büyükler gibidir. Yeryüzünde hiçbir bebek başkasına benzemez. Hepsinin gelişme şekli de değişiktir. Kiminin vücut yapısı kuvvetli olur; erken diş çıkarır, erken yürür. Kimi daha zayıf bünyelidir. Çocukluk yaşlarında da daima bu değişikliğe rastlanır. Her çocuk hem vücut yapısı hem ruhi durumu bakımından ötekinden farklıdır. İşte bu durum anne bakaya önemli görevler yükler.
Çocuğunuzu, bütün özellikleriyle sevin. Kendisinde bulunmayan vasıfları aramayın, bunları kazandırmak için çocuğu sıkıştırmayın. Bu öneriyi ruhi sebeplerle veriyor değilim. Neden, sandığınızdan daha önemlidir. Çocuk çekingen, becer7iksiz olabilir. Hareketleri, davranışları ağır olabilir. Onu olduğu gibi kabul etmeniz kendi kendisine güvenmesini sağlar, mutlu yapar. Bu sayede ondaki yeteneklerden faydalanmak mümkün olur; güçlüklere karşı koyar. Anne babanın olduğu gibi kabul etmediği çocuk daima bir eksizlik duyar, kendine güvenmez. Bu durum, onda bulunan yetenekleri de gerektiği gibi kullanmasına engel olur. Uğradığı başarısızlık onu büsbütün sarar, güçlüklere karşı koyamaz.

BAŞA DÖN
 

İYİ NİYETLE…
İyi niyetli ve yardımsever bir arkadaşımla bir gün doğada gezerken, kozasından çıkmaya çabalayan bir kelebek gördük. Kelebek, kozanın lifleri arasından sıyrılmaya çabalıyordu. Yardımsever arkadaşım hemen kelebeğin imdadına koştu. Dikkatlice kozanın liflerini sıyırdı. Kozayı araladı ve kelebeğin fazla çabalamadan kozadan çıkmasını sağladı. Ancak kelebek kozadan kolaylıkla çıktıysa da, biraz çırpındı ve uçamadı. Yardımsever arkadaşımın göz ardı ettiği gerçek şuydu:
Kanatlar ancak kozadan çıkma çabalarıyla güçlenir ve uçuşa hazırlanır. Kelebek, kendini kurtarma çabalarıyla aslında kasarlını geliştirmekte, kendini ayakta tutacak, güçlü kılacak, uçmaya hazırlayacak hareketleri çabalarıyla öğrenmekteydi. Yardımsever arkadaşım işini kolaylaştırarak kelebeğin güçlenmesine engel olmuştu. Kelebek hiçbir zaman özgürlüğü tanımadı. Hiçbir zaman gerçekten yaşayamadı.
Gerçek sevgi çocuğun her şeyini kolaylaştırmak mı, yoksa çabalarına saygı göstererek gelişmesine, hayata hazırlanmasına ve sürekli bize güveneceğine, kendine güvenmesine olanak sağlamak mı?
 

PULSUZ DİLEKÇE
Sevgili anneciğim, babacığım;
Bütün duygu ve düşüncelerimi dile getirebilseydim, size şunları söylemek isterdim:
Sürekli bir büyüme ve değişme içindeyim. Sizin çocuğunuz olsam da sizden ayrı bir kişilik geliştiriyorum.
Beni tanımaya ve anlamaya çalışın. Deneme ile öğrenirim. Bana yaka uydurmakta güçlük çekebilirsiniz. Oyunlarda, arkadaşlıkta ve uğraşlarımda özgürlük tanıyın. Beni her yerde, her zaman koruyup kollamayın. Davranışlarımın sonucunu kendim görürsem daha iyi öğrenirim. Bırakın kendi işimi kemdim göreyim. Büyüdüğümü başka nasıl anlarım?
Büyümeyi istiyorsam da ara sıra yaşımdan küçük davranmaktan kendimi alamıyorum. Bunu önemsemeyin. Ama siz beni şımartmayın. Hep çocuk kalmak isterim sonra. Her istediğimi elde edemeyeceğimi biliyorum. Ancak siz verdikçe almadan edemiyorum. Bana yerli yersiz söz de vermeyin. Sözünüzü tutmayınca sizlere güvenim azalıyor.
Bana kesin ve karalı davranmaktan çekinmeyin. Yoldan saptığımı görünce beni sınırlayın. Koyduğunuz kurallar ve yasakların hepsini beğendiğimi söyleyemem. Ancak hiç kısıtlanmayınca ne yapacağımı şaşırıyorum. Tutarsız davrandığınızı görünce hem bocalıyor hem de bundan yaralanmadan edemiyorum.
Öğütlerinizden çok davranışlarınızdan etkilendiğimi unutmayın. Beni eğitirken ara sıra yanlışlar yapabilirsiniz. Bunları çabuk unuturum. Ancak birbirinize saygı ve sevginin azaldığını görmek beni yaralar ve sürekli tedirgin eder.
Çok konuşup çok bağırmayın. Yüksek sesle söylenenleri pek duymam. Yumuşak ve kesin sözler bende daha iyi izler bırakır. “Ben senin yaşında iken…” diye başlayan söylevleri hep kulak ardına atarım.
Küçük yanılgılarımı büyük suçmuş gibi başıma kakmayın. Bana yanılma payı bırakın. Beni korkutup sindirerek, suçluluk duygusu aşılayarak uslandırmaya çalışmayın. Yaramazlıklarım için beni kötü çocukmuşum gibi yargılamayın.
Yanlış davranışım üzerinde durup düzeltin. Ceza vermeden önce beni dinleyin. Suçumu aşmadığı sürece cezama katlanabilirim. Beni dinleyin. Öğrenmeye en yatkın olduğum anlar soru sorduğum anlardır. Açıklamalınız kısa ve özlü olsun. Beni yeteneklerimin üstünde işlere zorlamayın. Ama başarabileceğim işleri yapmamı bekleyin. Bana güvendiğinizi belli edin. Beni desteleyin; hiç değilse çabamı övün. Beni başkalarıyla karışlaştırmayın; umutsuzluğa kapılırım.
Benden yaşımın üstünde olgunluk beklemeyin. Bütün kuralları birden öğretmeye kalkmayın; bana süre tanıyın. Yüzde yüz dürüst davranmadığımı görünce ürkmeyin. Beni köşeye sıkıştırmayın; yalana sığınmak zorunda kalırım. Sizi çok bunaltsam bile soğukkanlılığınızı yitirmeyin. Kızgınlığınızı haklı görebilirim, ama beni aşağılamayın. Hele başkalarının yanında onurumu kırmayın. Unutmayın ki ben de sizi yabancıların önünde güç durumlara düşürebilirim. Bana haksızlık ettiğinizi anlayınca açı5klamaktan çekinmeyin. Özür dileyişiniz size olan sevgimi azaltmaz; tersine beni size daha çok yaklaştırır. Aslında ben sizleri olduğundan daha iyi ve daha değerli görüyorum. Bana kendinizi yanılmaz ve erişilmez göstermeye çabalamayın. Yanıldığınızı görünce üzüntüm büyük olur.
Biliyorum, ara sıra sizi üzüyor, belki de düş kırıklığına uğratıyorum. Bana verdikleriniz yanında benden istediklerinizin çok almağını da biliyorum. Yukarıda sıraladığım istekler size çok geldiyse birçoğundan vazgeçebilirim; yeter ki beni ben olarak seveceğinize olan inancım sarsılmasın.
Benden “örnek çocuk” olmamı istemezseniz, ben de sizden kusursuz ana – baba olmanızı beklemem. Sevecen ve anlayışlı olmanız bene yeter.
Sizin çocuğunuz olarak doğmak elimde değildi. Ama seçme hakkım olsaydı, sizden başka kimsenin çocuğu olmak istemezdim.
Sevgiler
Çocuğunuz

BAŞA DÖN

SENİ UYURKEN SEYRETTİM
Sevgili çocuğum, seni uyurken seyretmek, nefes alışını duymak için sessizce odana girdim. Gözlerin kapalı huzur içindesin. Sarı buklelerin melek yüzünü çerçeveliyor. Bur kaç dakika önce çalışma odamda çalışırken birdenbire içimin sıkıldığını fark ettim. Dikkatimi işime veremedim ve bu yüzden sessizce seninle konuşmak üzere odana geldim.
Bu sabah, yavaş giyindiğin için sabırsızlanıp, sana söylendim. Yemek fişini kaybettiğin için seni azarladım ve kahvaltı ederken gömleğine süt döktüğün için sana sert sert baktım. “Yinemi?” dedim, içimi çekerek ve başımı kızgınlıkla iki yana salladım. Sense bana bakıp, tatlı tatlı gülümsedin ve bana “Hoşça kal. Anneciğim!” dedin.
Öğleden sonra, sen odanda oynayıp, yatağına dizdiğin oyuncaklarına bağıra çağıra şarkı söylerken, ben telefon konuşmalarımı yapıyordum. Sana sessiz olmanı işaret ettim. Sonra yine bir saat kadar telefonda konuştum. Daha sonra bir asker gibi sana emir verdim. “Oyalanıp durma, çabuk ödevini yap!” Bana “Peki, anneciğim” dedin ve hemen çalışmaya koyuldun. Sonra da odandan hiçbir ses gelmedi.
Akşam ben masamın başında çalışırken, korkarak yanıma geldin ve bana umutla “Anneciğim, bu gece kitap okuyacak mıyız?” diye sordun. Sana kesin bir dille, “Bu gece olmaz dedim”. “Odan hala karmakarışık! Sana kaç kez anımsatacağım odanı toplamanı!” Bayın önünde, odana gittin. Çok geçmeden geri geldin ve kapının yanından bana bakınca, “Şimdi ne istiyorsun?” diye sordum aksi bir ses tonuyla.
Hiçbir şey söylemedin, yanıma geldin, boynuma sarıldın ve beni öpüp, “İyi geceler, anneciğim. seni seviyorum!” dedin. Sonra da aceleyle odana gittin. Daha sonra, duyduğum vicdan azabı nedeniyle boş boş masama bakarak uzun bir süre oturdum. Acaba neden böyle davrandım, diye düşündüm. Beni kızdıracak hiçbir şey yapmamıştın. Sadece büyümeye ve öğrenmeye çalışan bir çocuk gibi davranmıştın. Bugün yetişkinlerin sorumluluklarla dolu dünyasında kendimi kaybettim ve sana harcayacak enerjim kalmadı. Bugün sen benim öğretmenim oldun, beni öpmeyi, bana iyi geceler dilemeyi unutmadın ve üstelik ruh halimin iyi olmadığını fark edip, parmaklarının ucunda gezdin.
Şimdi seni uyurken seyrediyorum ve bugünü yeni baştan yaşamak istiyorum. Yarın, ben de sana, bugün senin bana gösterdiğin anlayışı göstereceğim. Böylelikle belki gerçek bir anne olabilir. Uyandığında sana sıcacık gülümseyip, okuldan geldiğinde sana moral vereceğim ve yatmadan sana kitap okuyacağım. Sen gülünce gülüp, sen ağlayınca ağlayacağım. Kendime daha büyümediğini, bir çocuk olduğunu ve senin annen olmaktan mutluluk duyduğumu anımsatacağım. Bugün senin anlayışlı davranışın bana çok dokundu ve bu yüzden gecenin bu saatinde sana teşekkür etmeye geldim. Çocuğum, öğretmenim ve arkadaşım olduğun ve bana gösterdiğin sevgi için.

 

ÖLÇÜLÜ  VE DÜZENLİ  YAPILAN HER  ÇALIŞMANIN  SONU BAŞARILI  OLUR!..

         Bu  bölümde, düzenli, bilinçli ve planlı bir çalışma için yapılması gerekenler üzerinde durulmuştur.            Verimli çalışma gerçekleştirilmesi gereken aşamaları dikkatle inceleyeceğiz ve uygulamaya çalışacağız.

            Çalışma konusunda yaşanan problemler benzerdir, çözüm yolları da benzerdir. Önemli olan bu çözümleri uygulamaktaki ustalıktır.

BAŞARMAK  İÇİN...
Kişiyi yaşam karşısında güçlü kılan yaşam hedefleri ve bunları gerçekleştirmek için sarf ettiği çabadır. Doğru hedef ve bilinçli çaba her öğrenciyi hedeflediği başarıya götürür.

Hedef  Belirlemek Neden  Önemlidir?
Geleceğe yönelik hedefler kişiye öncelik sırasına göre aşılacak engellerle ilgili bir yaşam bir yaşam programı sunar. Geleceğe yönelik hedeflerin aşamaları doğru oluşturulduğunda, kişi enerjisini hedefi doğrultusunda çok daha etkin bir biçimde kullanılabilir.

BAŞA DÖN

SEVGİLİ ANNECİĞİM
Daha karnındayken benimle konuştuğun ve bana arkadaşlık ettiğin için,
“Doğduğun gün hayatımın en güzel günüydü” dediğin için,
Pişiklerimi pudralayıp beni rahatlattığın için,
Ben öğreninceye kadar sonsuz kere “anne… anne… anne…” tekrarladığın için,
Gömleğimin kollarını kullanmayayım diye, elinde bir mendille burnumu silmeye koştuğun için,
Sürekli “Neden? Neden? Neden?” sorularını sormamı isteklendirdiğin için,
Piyeste tek satırı unutunca, seyirciler arasında oturduğun yerden fısıldayarak hatırlattığın için,
Çok güzel gülümsemelerin için, “benim en iyi arkadaşım” olduğun için,
Bana güvendiğin için, uzaktan seven bir anne olmadığın için,
Hasta olduğum günlerde bütün gece başımda beklediğin için,
Benimle güldüğün, benimle ağladığın için,
“Seni seviyorum” dediğin için,
“Ben sana söyledim!” lerini dilinin ucuna gelse de yuttuğun için,
Üniversiteye gideceğim yıllarda uzaklara gittiğinde, gözyaşlarını gizlemeden beni özleyeceğini söylediğin için,
Eğitimin bütün kilitli kapıları açacağını öğrettiğin için,
İhtiyacım olduğunda sürekli yanımda olduğun için,
Hiçbir şeni kolay elde edilemeyeceğini, başarılı olmak için çok çalışmak gerektiğini öğrettiğin için,
Yaşamının en güzel yıllarını bana adadığın için,
Bana, sevgimi ifade etmeyi öğrettiğin için,
“Benim biricik annem sen olduğun için TEŞEKKÜRLER…”
Ve hepsinden çok evrendeki “en iyi anne” olduğun için TEŞEKKÜRLER

BAŞA DÖN

GÜCÜNÜZÜ GELİŞTİRMEK ELİNİZDE

Hedefler, yapmamız gereken çalışmaların planlanmasında bize yol gösteren kılavuzumuzdur. Hedefe ulaşmak, bilinçli ve disiplinli bir çabayı zorunlu kılar.

Hedefinize Yönelik  Olarak  Gelişebilme  İçin;

Hayatınız Kimin Denetiminde?
Çalışmaya başlamak ve bunu verimli biçimde sürdürmek konusunda temel faktörlerden biri, kişinin hayatıyla ilgili sorumluluk  ve kararları almak konusundaki istekliliğidir. Bu ise çalışma için "iç disiplin" geliştirilmesini gerektirir.

Hayatınızla ilgili sorumluluğu rastlantılara bırakırsanız çalışmanızı engelleyecek pek çok sebebiniz olacaktır.

Eğer hayatınızla ilgili sorumluluğun bütünüyle size ait olduğunu kabul ederseniz çalışmaya başlamanız ve sürdürmenizi engelleyen sebeplerden hiçbiri sizi çalışmalarınızı  programlamaktan  ve sistemli olarak yürütmekten alıkoyamaz.

BAŞA DÖN

Verimli Çalışma; Programlı Çalışmadır

Zamanı programlamak yaşamı programlamaktır. Başarıya ulaşmak isteyen gencin zamanı günlük olayların akışı içinde rastlantılara bırakmadan, amacı doğrultusunda, planlı olarak kullanması gerekir. 

Çalışma Programınızı  Hatırladınız Mı?
İyi bir program "ne zaman çalışmalıyım" , "neyi çalışmalıyım", ne kadar çalışmalıyım", "nasıl çalışmalıyım" sorularına yanıt verebilmelidir.

Ne Zaman Çalışmalıyım?
Öğrenciler, çalışma zamanlarını ayarlama yönünden farklılık gösterirler.

Bir yanda, zaman buldukça, istek duydukça, sınavlardan hemen önce  çalışarak “ toplu öğrenme” yapan öğrenciler bulunur. Bir taraftan çalışmaları zamana dağıtıp programlı olarak sürdürerek “ aralıklı öğrenme” yapan öğrenciler vardır.

            Uzun dönemli ve kalıcı bir öğrenme için çalışmayı en verimli olunan zamanlara düzenli aralıklarla dağıtarak programlamak gerekir.

Neyi  Çalışmalıyım?
Belleğimize ulaşan herhangi bir bilgiyi kendimiz için anlamlı kılmaz  ve düzenli aralıklarla tekrarlamazsak kısa sürede unuturuz.

            Bu nedenle haftalık ders çalışma programı düzenlenirken yeni işlenen konulara öncelikli olarak yer verilmelidir. Bu konularla ilgili çalışmalardan kalan zamanlara daha önce öğrenilmiş konulardan o haftanın planına alınacak olanlar dengeli biçimde yerleştirilmelidir.

         Nasıl  Çalışmalıyım?
Konularla ilgili çalışmalar planlanırken, o konudaki öğrenme miktarının doğru değerlendirilmesi ve çalışma tekniğinin buna göre değerlendirilmesi gerekir.

         Öğrenme Amaçlı Çalışmalar: Yeni edinilen  uygulama ve yorumlamakta güçlük çekilen bilgilerle ilgili çalışmalardır. Bilginin ana kavram ve kurallarının analizi, bol ve değişik soru çözümü yoluyla kullanma gücünün geliştirilmesi amaçlanır. Bu tür çalışmalarda eksiklerin belirlenmesi ve en kısa sürede giderilmesi öğrenme miktarının artması açısından zorunludur.

         Koruma ve Süratlenme  Amaçlı Çalışmalar: Konu özelliklerinin iyi bilindiği, öğrenilmiş koşullarla ilgili süreli test çözümü çalışmalardır. Amaç;bilgilerin düzenli tekrarlar yoluyla korunması ve hızlı kullanma becerisinin geliştirilmesidir.

Çalışma Programı Nasıl Hazırlanır?
Haftalık bir program hazırlanırken günlük etkinliklerin ayrı ayrı gözden geçirilmesi gerekir. Okula gidiş-geliş saatleri, çalışma ve tekrar yapmak için ayrılan süre (başlayış-bitiş saatleriyle), yemek için verilen aralar, dinlenme, gezme ve hobiler için ayrılabilecek zaman belirlenir.

            Uygulanabilir bir program hazırlayabilmeniz için her hafta ihtiyacınıza göre tüm bu etkinlikleri yeniden gerçekçi biçimde planlamanız gerekir.

Planlanan çalışmalar, hafta içinde belirlenen çalışma gün ve saatleri dikkate alınarak zamana dağıtılmalıdır.

Haftalık Çalışma Programı Hafta Sonu  Gözden Geçirilerek:

  Not: Rehberlik ve Psikolojik Büromuz isteyen tüm öğrencilere bireysel çalışma programlarını hazırlama konusunda yardımcı olmaktadır.

Verimli Öğrenme Nedir, Nasıl Sağlanır?
Verimli çalışma, düzenli bir çalışma ortamında, önceden hazırlanmış bir plana uygun ve dikkati çalışılacak konuya yoğunlaştırarak yürütülen çalışmadır.

Bilginin alınması (anlama) işlenmesi (öğrenme) ve hızlı kullanma becerilerinin geliştirilmesi (süratlenme) aşamalarında doğru öğrenme tekniklerinin uygulanması yoluyla verimli bir öğrenmenin sağlanması mümkündür.

Alınan bilgiler kullanılabilir ve korunabilir bilgilere dönüştürmek için evde zaman ve içerik açısından iyi düzenlenmiş bir çalışma programı hazırlayabiliriz.

Başlamak için geç kalmış sayılmazsınız. Gücünüze  güvenmeniz, gerçekçi ve uygulanabilir bir çalışma programı hazırlamanız ve başarabileceğinize inanmanız  yeter. Her gün, amacınız doğrultusunda yapacağınız küçük bir adım, ilerdeki yıllarda büyük başarılar getirecektir.

Neden Düzenli Tekrar Yapmalısınız?
Bir öğrenme olayında sonra öğrenilenlerle ilgili bilgileri hatırlanma oranı  önce biraz artar sonra hızla azalır. Bunun nedeni bize ulaşan tüm bilgilerin önce “kısa süreli belleğe” gelmesi, gerekli işlemlerin tamamlanmasından sonra daha uzun süreli korumanın olduğu “uzun süreli belleğe”  transferidir. “Kısa süreli bellek” te az miktarda kısa sürede korunabilir. İlk öğrenme anından başlayarak yaptığınız tekrarların sayısı ve düzenliliği, bilgi kaybınızı en aza indirerek  zaman kazanmanızı ve daha hızlı gelişmenizi sağlayacaktır.

Tekrar Programı Nasıl Uygulanır?
Düzenli tekrarlardan oluşan tekrar programının, hatırlanan miktarın düşünmeye başladığı noktadan itibaren uygulanması gerekir.

Tekrar: Öğrenme çalışmasında yaklaşık 24 saat sonra yapılacak

5-10 dakikalık tekrar öğrenilen bilginin bellekte bir hafta saklanmasını sağlar.

Tekrar: Bilgi öğrenildikten bir ay sonra yapılacak 5-10 dakika sonra  tekrar bilgilerin uzun dönemli bellekte son derece güçlü biçimde yerleşmesini sağlar.

Dikkat: 1. tekrar , notları gözden geçirilmesi yoluyla gerçekleşir. Diğer üç tekrar da  bir kağıda, hiçbir yere bakmaksızın konuyla ilgili hatırlananların tümü yazılmalı ve daha sonra notlardan kontrol edilerek eksikler düzeltilmelidir. Her tekrar çalışmasından sonra, konu ile ilgili soruların çözümü yoluyla tekrarlanan bilgilerin pekişmesi sağlanmalıdır.

                                                                                                                                                                                                                                          MEHMET YELALDI      
                                                                                                                                                                                                                                           Rehber Öğretmen

BAŞA DÖN